Έχει επικρατήσει η αντίληψις ότι καλή είναι μια κυβέρνησις , ή οποία δίδει παροχάς και γενικώς ο λαός ικανοποιείται απο την οικονομική της πολιτική.
Αυτον τον υλιστικόν τρόπον αξιολογήσεως κάθε κυβερνήσεως ακολουθούν οι συμφεροντολόγοι που ενδιαφέρονται για την καλοπέρασί των και βλέπουν μόνο την σημερινή ιδιοτέλεια τους.
Απεναντίας οι πραγματικοί πατριώται αποδίδουν πρωτίστην σημασίαν στο εθνικοπολιτικό πρόγραμμα κάθε κυβερνήσεως και όχι στο αν θα αυξήση τας συντάξεις ή τους μισθούς ή αν θα δώση δάνεια στους βιοτέχνας ή θα χαρίση τα αγροτικά χρέη κ.τ.λ.
Τα δημοκρατικά κόμματα διαπαιδαγωγούν τον λαόν να τα εκτιμά αναλόγως προς όσα οικονομικώς του προσφέρουν. Μεταξύ των μάλιστα συναγωνίζονται ποιος θα δώση τα περισσότερα οικονομικά οφέλη στας διαφόρους τάξεις.
Ετσι αναγνωρίζεται στην πράξι ότι δεν υπάρχουν κόμματα που αν θέτουν εθνικούς σκοπούς, αλλά μόνον οικονομικούς. Ένα κόμμα π.χ. που θα διεκήρυττε ότι, αν πάρη την εξουσίαν θα οργανώση απελευθερωτικόν κίνημα στην βόρειον Ηπειρόν ή θα κηρύξη την ένωσιν της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, δεν θα εψηφίζετο απο τον λαόν. Ασφαλώς και δεν θα εψηφίζετο! Διότι οι μικροαστοί , τα πλληκάρια της φακής οι φοιτηταί, το βιομηχανικόν κεφάλαιον, οι έμποροι κ.τ.λ. ανησυχούν απο τέτοιας διακηρύξεις. Όλοι αυτοί πάση θυσία επιδιώκουν την αποφυγήν περιπετειών. Ο κομσάκης θέλει την ησυχία του. Δεν αισθάνεται κάποιαν υποχρέωσιν αγώνος για το έθνος. Τον απασχολεί το μεγαλύτερο κέρδος , η ευκολώτερα ζωή.
Ούτε η εκκλησία θα συγκινηθή. Το πολύ-πολύ που κάνει έιναι εράνους για την αποπεράτωσιν ιερών ναών, αλλα γαι την ΒΟΡΕΙΟΝ ΗΠΕΙΡΟΝ, την Κύπρον κ.τ.λ. προσποιείται ότι δεν υφίσταται ζήτημα. Άλλως τε επισήμως διεκηρύχθη ότι δεν διεκδική η Ελλάς τίποτε απο κανένα. Τι θα πη αυτό; Ποιός έχει το δικαίωμα να ομιλή για λογαριασμό της Ελλάδος και να παραιτήτε των εθνικών μας διεκδικήσεων στον Βορρά και στην Ανατολή;
Ούτε ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος ενδιαφέρεται για τας εθνικάς διεκδικήσεις. Καθηγηταί και ακαδημακοί φροντίζουν για την θεσούλα τους, να δούν το ονοματάκι τους σε κάποια εφημερίδα, να τους βάλλουν σε τίποτε συμβούλια κ.τ.λ. Στα πανεπιστήμια και στην ακαδημίαν επικρατεί βαθύς λήθαργος , πλήρης παχυδερμισμός γαι τας εθνικάς μας διεκδικήσεις. Ακόμη και οι πολιτικοποιημένοι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών αγνοούν τα δίκαια εδαφικά αιτήματα της Ελλάδος. Ως τυπικό παράδειγμα φέρω τον μπολσεβίκο Ρίτσο(επέθανε το 1990), ο οποίος αντι να γράψη για την Βόρειον Ηπεριόν εθεώρησε κοινωνικώς χρήσιμον να μας περιγράψη σε βιβλίο του υον αυνανισμόν. Ωραίοι πνευματικοί οδηγοί της νεολαίας!
Ούτε το κεφάλαιο έχει εθνικήν ανάτασιν. Παλαιότερα οι πλούσιοι που ήσαν κεφαλαιούχοι και όχι κεφαλαικράται προθύμως εξώδευαν τεράστια ποσά υπέρ εθνικών ή κοινωνικών σκοπών. Έτσι έγιναν γνωστοί ώς εθνικοί Ευεργέται.
Οι πλούσιοι τότε ήσαν. ψυχικώς, άρχοντες. Ένω τώρα , με ελαχίστους εξαιρέσεις, οι πλούσιοι η αδιαφορούν και κυττάζουν να αυξήσουν τα χρήματα των ή παρουσιάζονται στην δημόσια ζωή όχι δια της προβολής των σε εθνικό ή κοινωνικό επίπεδο , αλλα σε επίπεδο ποδοσφαιρικό. Δαπανούν εκατομμύρια για αγοραπωλησίας ποδοσφαιριστών και σε άλλα τέτοια που ταιριάζουν στην πνευματική τους ποιηότητα. Ποιός εφοπλιστής εσκέφθη να χρηματοδοτήση απαλευθερωτικό μέτωπο στη ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ, ανατρεπτική οργάνωσι στην Τουρικία, επανάστασι στην Κυπρο ; Ποιος εφοπλιστής εσκέφθη να χρηματοδοτήση π.χ. στον πολιτισμτικό χώρο την έκδοσι των Αρχαίοελλήνων συγγραφέων; Ώστε το όνομα του να μπή για πάντα στην ιστορία. Τίποτα απο αυτά. Μόνο ποδόσφαιρο , διξιώσεις και κοσμική στήλη. Ούτε οι εργάται που καθε λίγο και λιγάκι συγκετρώνονται για να εκδώσουν ψηφίσματα υπέρ της Νικαράγουας ή των Σαντινίστας ασχολούνται με τας εθνικάς μας διεκδικήσεις. Τα μεγάλα ιδανικά των εργαζομένων που παριστάνουν τους "μπροστάρηδες" σ' όλους τους αγώνες είναι να μειωθή το χρονικό όριο συνταξιοδοτήσεως , να ελαττωθούν αι εβδομαδιαίαι ώραι εργασίς , να τους αναγνωρισθή κάποιον επίδομα κ.τ.λ. Ή μήπως έχω λάθος; Είδατε ποτέ σας την Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος να πρωτοστατή σε εκδηλώσεις για τα δικαιώματα εθνικής ανεξαρτησίας των αδελφών Βορειοηπειρωτών; Είδατε τα εργατικά κέντρα έστω να δημοσιεύσουν ανακοινώσεις για τας Ελληνικά εθνικάς διεκδικήσεις;
Δεν επιθυμώ να δημιουργηθή καμμία παρεξήγησις. Όπωσδήποτε η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι εθνικισταί και δυναμικοί πατριώται. Έτσι τέλος πάντων υποθέτω. Εγώ βεβαίως δεν αναφέρομαι σ' αυτούς , αλλά στην ηγεσία των εργατικών σωματείων, η οποία εκτρελεί κομματικάς εντολάς και σιωπούν λές και δεν υπάρχει η Βορειο Ηπειρός, η Ιμβρος, η Τένεδος , τα ελληνικά εδάφη της Ανατολικής Ρωμυλίας , και οπωσδήποτε αι απαράγραπτοι απαιτήσεις μας στην Ιωνία.
Οι Έλληνες πρέπει να ζούν με το όνειρο , ότι δεν θα πηγαίνουν πάντοτε στην ΚΩσταντινούπολι σαν τουρίσται . Όνειρο τώρα ...
(συνεχίζεται....2)
Αυτον τον υλιστικόν τρόπον αξιολογήσεως κάθε κυβερνήσεως ακολουθούν οι συμφεροντολόγοι που ενδιαφέρονται για την καλοπέρασί των και βλέπουν μόνο την σημερινή ιδιοτέλεια τους.
Απεναντίας οι πραγματικοί πατριώται αποδίδουν πρωτίστην σημασίαν στο εθνικοπολιτικό πρόγραμμα κάθε κυβερνήσεως και όχι στο αν θα αυξήση τας συντάξεις ή τους μισθούς ή αν θα δώση δάνεια στους βιοτέχνας ή θα χαρίση τα αγροτικά χρέη κ.τ.λ.
Τα δημοκρατικά κόμματα διαπαιδαγωγούν τον λαόν να τα εκτιμά αναλόγως προς όσα οικονομικώς του προσφέρουν. Μεταξύ των μάλιστα συναγωνίζονται ποιος θα δώση τα περισσότερα οικονομικά οφέλη στας διαφόρους τάξεις.
Ετσι αναγνωρίζεται στην πράξι ότι δεν υπάρχουν κόμματα που αν θέτουν εθνικούς σκοπούς, αλλά μόνον οικονομικούς. Ένα κόμμα π.χ. που θα διεκήρυττε ότι, αν πάρη την εξουσίαν θα οργανώση απελευθερωτικόν κίνημα στην βόρειον Ηπειρόν ή θα κηρύξη την ένωσιν της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, δεν θα εψηφίζετο απο τον λαόν. Ασφαλώς και δεν θα εψηφίζετο! Διότι οι μικροαστοί , τα πλληκάρια της φακής οι φοιτηταί, το βιομηχανικόν κεφάλαιον, οι έμποροι κ.τ.λ. ανησυχούν απο τέτοιας διακηρύξεις. Όλοι αυτοί πάση θυσία επιδιώκουν την αποφυγήν περιπετειών. Ο κομσάκης θέλει την ησυχία του. Δεν αισθάνεται κάποιαν υποχρέωσιν αγώνος για το έθνος. Τον απασχολεί το μεγαλύτερο κέρδος , η ευκολώτερα ζωή.
Ούτε η εκκλησία θα συγκινηθή. Το πολύ-πολύ που κάνει έιναι εράνους για την αποπεράτωσιν ιερών ναών, αλλα γαι την ΒΟΡΕΙΟΝ ΗΠΕΙΡΟΝ, την Κύπρον κ.τ.λ. προσποιείται ότι δεν υφίσταται ζήτημα. Άλλως τε επισήμως διεκηρύχθη ότι δεν διεκδική η Ελλάς τίποτε απο κανένα. Τι θα πη αυτό; Ποιός έχει το δικαίωμα να ομιλή για λογαριασμό της Ελλάδος και να παραιτήτε των εθνικών μας διεκδικήσεων στον Βορρά και στην Ανατολή;
Ούτε ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος ενδιαφέρεται για τας εθνικάς διεκδικήσεις. Καθηγηταί και ακαδημακοί φροντίζουν για την θεσούλα τους, να δούν το ονοματάκι τους σε κάποια εφημερίδα, να τους βάλλουν σε τίποτε συμβούλια κ.τ.λ. Στα πανεπιστήμια και στην ακαδημίαν επικρατεί βαθύς λήθαργος , πλήρης παχυδερμισμός γαι τας εθνικάς μας διεκδικήσεις. Ακόμη και οι πολιτικοποιημένοι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών αγνοούν τα δίκαια εδαφικά αιτήματα της Ελλάδος. Ως τυπικό παράδειγμα φέρω τον μπολσεβίκο Ρίτσο(επέθανε το 1990), ο οποίος αντι να γράψη για την Βόρειον Ηπεριόν εθεώρησε κοινωνικώς χρήσιμον να μας περιγράψη σε βιβλίο του υον αυνανισμόν. Ωραίοι πνευματικοί οδηγοί της νεολαίας!
Ούτε το κεφάλαιο έχει εθνικήν ανάτασιν. Παλαιότερα οι πλούσιοι που ήσαν κεφαλαιούχοι και όχι κεφαλαικράται προθύμως εξώδευαν τεράστια ποσά υπέρ εθνικών ή κοινωνικών σκοπών. Έτσι έγιναν γνωστοί ώς εθνικοί Ευεργέται.
Οι πλούσιοι τότε ήσαν. ψυχικώς, άρχοντες. Ένω τώρα , με ελαχίστους εξαιρέσεις, οι πλούσιοι η αδιαφορούν και κυττάζουν να αυξήσουν τα χρήματα των ή παρουσιάζονται στην δημόσια ζωή όχι δια της προβολής των σε εθνικό ή κοινωνικό επίπεδο , αλλα σε επίπεδο ποδοσφαιρικό. Δαπανούν εκατομμύρια για αγοραπωλησίας ποδοσφαιριστών και σε άλλα τέτοια που ταιριάζουν στην πνευματική τους ποιηότητα. Ποιός εφοπλιστής εσκέφθη να χρηματοδοτήση απαλευθερωτικό μέτωπο στη ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ, ανατρεπτική οργάνωσι στην Τουρικία, επανάστασι στην Κυπρο ; Ποιος εφοπλιστής εσκέφθη να χρηματοδοτήση π.χ. στον πολιτισμτικό χώρο την έκδοσι των Αρχαίοελλήνων συγγραφέων; Ώστε το όνομα του να μπή για πάντα στην ιστορία. Τίποτα απο αυτά. Μόνο ποδόσφαιρο , διξιώσεις και κοσμική στήλη. Ούτε οι εργάται που καθε λίγο και λιγάκι συγκετρώνονται για να εκδώσουν ψηφίσματα υπέρ της Νικαράγουας ή των Σαντινίστας ασχολούνται με τας εθνικάς μας διεκδικήσεις. Τα μεγάλα ιδανικά των εργαζομένων που παριστάνουν τους "μπροστάρηδες" σ' όλους τους αγώνες είναι να μειωθή το χρονικό όριο συνταξιοδοτήσεως , να ελαττωθούν αι εβδομαδιαίαι ώραι εργασίς , να τους αναγνωρισθή κάποιον επίδομα κ.τ.λ. Ή μήπως έχω λάθος; Είδατε ποτέ σας την Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος να πρωτοστατή σε εκδηλώσεις για τα δικαιώματα εθνικής ανεξαρτησίας των αδελφών Βορειοηπειρωτών; Είδατε τα εργατικά κέντρα έστω να δημοσιεύσουν ανακοινώσεις για τας Ελληνικά εθνικάς διεκδικήσεις;
Δεν επιθυμώ να δημιουργηθή καμμία παρεξήγησις. Όπωσδήποτε η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι εθνικισταί και δυναμικοί πατριώται. Έτσι τέλος πάντων υποθέτω. Εγώ βεβαίως δεν αναφέρομαι σ' αυτούς , αλλά στην ηγεσία των εργατικών σωματείων, η οποία εκτρελεί κομματικάς εντολάς και σιωπούν λές και δεν υπάρχει η Βορειο Ηπειρός, η Ιμβρος, η Τένεδος , τα ελληνικά εδάφη της Ανατολικής Ρωμυλίας , και οπωσδήποτε αι απαράγραπτοι απαιτήσεις μας στην Ιωνία.
Οι Έλληνες πρέπει να ζούν με το όνειρο , ότι δεν θα πηγαίνουν πάντοτε στην ΚΩσταντινούπολι σαν τουρίσται . Όνειρο τώρα ...
(συνεχίζεται....2)
2 comments:
Δεν έχεις άδικο... Από την μία, προσπαθούμε να μην δώσουμε το όνομα Μακεδονία και από την άλλην, τους χαϊδεύουμε τα αυτιά, μόνο και μόνο για να μην "αποτύχουν" οι ελληνικές επιχειρήσεις που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή τους. Αυτό είναι πράγματι αξιοθρήνητο....
Η εκκλησία, όμως (μιας και ανέφερες το ότι δεν ενδιαφέρεται) δεν πρέπει να παίρνει θέσι σε εθνικά ζητήματα. Άλλωστε είναι ενάντια στην χριστιανική διδασκαλία και συν τοις άλλοις, δεν πρόκειται για μια εθνοκεντρική, θεοκεντρική "θρησκεία", αλλά για μια ανθρωποκεντρική (τουλάχιστον στην αυθεντική της μορφή).
"Απεναντίας οι πραγματικοί πατριώται αποδίδουν πρωτίστην σημασίαν στο εθνικοπολιτικό πρόγραμμα κάθε κυβερνήσεως και όχι στο αν θα αυξήση τας συντάξεις ή τους μισθούς ή αν θα δώση δάνεια στους βιοτέχνας ή θα χαρίση τα αγροτικά χρέη κ.τ.λ."
Θα ήθελα πολύ να βρω αυτούς τους ανθρώπους... Που βρίσκονται;
Γιατί παραμένουμε κλειδωμένοι στις προσωπικές φιλοδοξίες των συμπολιτών μας και αναγκαζόμαστε να "τρωμε στην μάπα" τα δύο κόμματα εδώ και 30 χρόνια περίπου;
"Ποιός εφοπλιστής εσκέφθη να χρηματοδοτήση απαλευθερωτικό μέτωπο στη ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ, ανατρεπτική οργάνωσι στην Τουρικία, επανάστασι στην Κυπρο στην ΜΕΓΑΛΗ Ελλάδα;; Εναν θέλω... εναν;;; ΚΑΝΕΝΑΣ!."
Όταν άκουσα ότι η Τουρκία ετοιμάζεται να ανοίξει μέτωπο στο Ιρακ, σκέφθηκα ότι τώρα είναι η ώρα να ολοκληρωθεί ότι ξεκίνησε πριν 1000 χρόνια περίπου και δεν έχει τελειώσει... Άλλα οι πολιτικοί/εφοπλιστές κλπ, θα μας χαρακτήριζαν, το λιγότερο, "Ρομαντικούς"....
ΠΑΡΑΘΕΣΗ:
[ΑΡΧΗ]"Η εκκλησία, όμως (μιας και ανέφερες το ότι δεν ενδιαφέρεται) δεν πρέπει να παίρνει θέσι σε εθνικά ζητήματα. Άλλωστε είναι ενάντια στην χριστιανική διδασκαλία και συν τοις άλλοις, δεν πρόκειται για μια εθνοκεντρική, θεοκεντρική "θρησκεία", αλλά για μια ανθρωποκεντρική (τουλάχιστον στην αυθεντική της μορφή)."[ΤΕΛΟΣ]
Σύμφωνα με αυτην την λογική η εκκλησία επι τουρκοκρατίας δεν θα έπρεπε να βοηθήσει στον πόλεμο και στο εθνικό φρόνιμα(όπως γράφει ο Φωτάκος στην αρχή του έργου του , δεν τα λέω εγώ). Διότι η εκκλησία δεν πρέπει να παίρνει εθνικό ρόλο. Λάθος! Η εκκλησία όπου μπορεί να βοηθήσει , πρέπει να βοηθήσει Χρειαζόμαστε δυνάμεις. Ο πατριάρχης Σέργιος δηλαδή δεν έπρεπε να βοηθήσει το Βυζάντιο;
Σύμφωνα με την άποψη της εκκλησία ο άνθρωπος μπορεί να σκοτώσει και να πεθάνει για την οικογένεια , την θρησκεία και την πατρίδα του άρα και η εκκλησία σε αυτά δεν πρέπει να βοηθήσει;; Ο Ιησούς έβγαλε μαστίγιο...για να υπερασπιστή την θρησκεία , εμείς τη θα βγάλουμε;
Άλλωστε ο Ιησούς είχε πει "ήρθε να τιμηθεί ο ιός του ανθρώπου" όπου άνθρωπος στα αρχαία ελληνικά μυστήρια(ελευσίνια κτ.λ.) είναι ο ΘΕΟΣ[ αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρουν ούτε οι πιο καλή θεολόγοι ;)]
Post a Comment